Geef kleding de waarde die het verdient!

Het is tijd
De wereld verandert. Het is tijd voor een nieuwe economie, de ‘betekeniseconomie’. Een economie die ondersteunend is aan een sociale en duurzame samenleving. Dat het anders moet, dan weten we inmiddels allemaal. Fossiele brandstoffen raken op, klimaatdoelstellingen worden niet gehaald, luchtvervuiling, enorme plastic soep die drijft in onze mooie oceaan en ga zo maar door. Inmiddels zijn in veel huishoudens de lampen vervangen door ledverlichting, scheiden we ons afval en eten we één keer in de week geen vlees of vis. En een deel van onze landgenoten zijn al een stuk verder en hebben een aantal zonnepanelen op het dak, een warmtepomp bij huis of stadsverwarming en rijden elektrisch. We zijn dus goed op weg.

Maar hoe vaak kijk jij op het label in je kleding? Maakt het je uit waar het vandaan komt?

De vervuilende en onrechtvaardige textielindustrie
Wist je dat de textielindustrie de tweede meest vervuilende industrie is ter wereld? Dat we jaarlijks 60% meer kleding kopen dan 15 jaar geleden? En we jaarlijks 140 miljoen textiel weggooien? En slechts 0,1 procent wordt gerecycled tot nieuwe textielvezels? Vroeger werd katoen duurzaam verbouwd, maar door de grote industriële toename is het nu de grootste vervuiler met een grote bijdrage aan waterverontreiniging en klimaatverandering. Zoals het Aralmeer in Kazachstan dat geheel is opgedroogd door de katoenfabrieken, één van de grootste milieurampen van onze tijd. Fastfashion maakt de aarde kapot!

Het systeem is zo veranderd dat het zo goedkoop mogelijk moet, waardoor de arbeidsomstandigheden steeds slechter zijn geworden. Maar ook de vervuiling neemt toe. In Indonesië zijn bijvoorbeeld 28 miljoen mensen afhankelijk van de rivier Citarum, zonder water geen leven, maar dit is nu de meest vervuilde rivier ter wereld. Het water is vervuild met lood, kwik, arsenicum. Dat komt door lozing van afval door de katoenfabrieken.

Mijn missie
In 2013 bij de instorting van Rana Plaza in Bangladesh was het confronterend om te zien dat westerse merken hun kleding onder slechte arbeidsomstandigheden in Bangladesh lieten fabriceren. En dan niet alleen de goedkope maar met name de duurdere merken reageerden niet en keken weg.

En om eerlijk te zijn, was ik ook schuldig doordat ik geen aandacht had voor de herkomst van mijn kleding. Mijn kledingkast puilde ook uit. We zijn in Nederland zo gewend geraakt aan de snelle consumptiemaatschappij, dat ik genoot van koopjes en daardoor een grotere kledingkast nodig had. Ik ben als moeder fel tegen kinderarbeid en al helemaal slavernij zoals in Myanmar waar kinderen aan fabrieken worden verruild voor geld. Kinderen die geen toekomst hebben, maar werken en slapen in de fabriek. Maar ook volwassenen die onder slechte arbeidsomstandigheden nauwelijks een normaal leven kunnen leiden, hun leven bestaat uit werken en overleven. Door deze snelle consumptiemaatschappij dragen we met zijn allen bij aan de water- en klimaatvervuiling, we zijn met zijn allen verantwoordelijk.

Sinds april 2018 is CoSense gestart, mijn eigen sociale onderneming voor ontwerp en verkoop van duurzame textielproducten. Zodat ik zelf een bijdrage kan leveren om de wereld mooier en beter te maken. Een gezonde balans tussen mens, aarde en economie. Dit probeer ik door bewust duurzame producten op de markt te brengen en met de winst te investeren in sociale initiatieven.

Geef kleding de waarde die het verdient
Geef kleding weer de waarde die het verdient. Een t-shirt van 5 euro is toch niet mogelijk? Denk aan de keten die het product heeft moeten afleggen, van katoenverbouwer, plukker, weverij, ververij, productiehuis, vervoer, er zijn zoveel schakels en iedereen moet er geld aan verdienen. Dus koop bewust, kijk naar de labels en betaal liever iets meer geld aan een product met meer aandacht voor mens en milieu. En als je dan toch een kledingstuk uit Myanmar wilt kopen omdat je het prachtig vindt, zorg dan in ieder geval dat je het veel draagt.

Voor de duidelijkheid, ik ben geen voorstander om alle productie in lage loonlanden stop te zetten. Maar modemerken en de overheid, maar ook jij en ik moeten helpen om het tij te keren, want zoals we nu doorgaan maken we de aarde kapot. De wereld veranderen doen we samen. Iedereen, ook jij kan door kleine aanpassingen jouw bijdrage doen.

Mijn advies, geef de kleding de waarde terug die het verdient, dus kijk eens wat vaker in de kledinglabels, kies bewust, koop minder en gebruik het goed.

“Buy less, choose well, make it last, quality, not quantity!'” aldus Vivienne Westwood.

 

Bron (aanraders om te kijken):
1. Stacey Dooley, documentaire Fashion’s Dirty Secrets
2. Programma Genaaid, EO-programma over de kledingindustrie
3. DSFW